Δεν έχουμε ανάγκη εμείς, και όπου εμείς, όλοι όσοι ζούμε στη Μύκονο.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΤΣΟΥΔΑ
Έχει παγιωθεί μια στρεβλή εικόνα της Μυκόνου στο πανελλήνιο, σύμφωνα με την οποία όλοι όσοι μένουμε εδώ, ζούμε μέσα στην χλιδή και τον πλούτο, μακριά από τα προβλήματα της υπόλοιπης Ελλάδας. Σε διατεταγμένο ρόλο δυσφήμισης, τα κανάλια, καθώς παρουσιαζόμαστε ως η Γη της Επαγγελίας, αλλά και ο τόπος της εκτεταμένης ασυδοσίας και παρανομίας. Λες κι εδώ δεν υπάρχουν οικογένειες, μαθητές, εργάτες, υπάλληλοι, συνταξιούχοι, άνθρωποι του μόχθου, κανονικοί άνθρωποι τέλος πάντων, που ζουν 12 μήνες τον χρόνο στο νησί.
Κανονικοί άνθρωποι.
Όχι. Για την κοινή γνώμη, εδώ ζουν μόνο «φραγκάτοι υπερέλληνες», ως επί το πλείστο αισχροκερδείς τυχοδιώκτες, τους οποίους η οικονομική και κοινωνική κρίση της χώρας δεν τους αγγίζει. Γι αυτό και είναι οι πρώτοι που πρέπει να τιμωρηθούν. Και τιμωρούνται. Το θεσμικό κράτος, σε ένα ντελίριο λαϊκισμού και δημαγωγίας, μας καταδικάζει συστηματικά για μια σειρά από ζητήματα, χωρίς δίκη. Όχι τώρα. Ανέκαθεν. Ακούει Μύκονο και πετροβολεί. Και το κοινό χειροκροτεί. Και ψηφίζει βέβαια…
Όπου άλλωστε δεν υπάρχει αρκετός άρτος, όπως σήμερα στην Ελλάδα, ας υπάρχει πλούσιο θέαμα.
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε απαράδεκτα ακραίες καταστάσεις αποκλεισμού και απογύμνωσης του νησιού μας από δομές υπηρεσιών υγείας, παιδείας κ.ο.κ., αλλά και μια τιμωρητική διάθεση σε θεσμικό επίπεδο, που ατυχώς έχει μετακυλήσει και στον απλό κόσμο. Διαβάζουμε μετά σχόλια του τύπου «καλά να
πάθουν αυτοί» ή «δεν τους αξίζει τίποτα καλύτερο»!
Στο μεταξύ, τα σχολεία μας όπως πάντα, έτσι και φέτος λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις εκπαιδευτικών, Από τους 80 καθηγητές που θα έπρεπε να υπηρετούν στα σχολεία της Μυκόνου, σήμερα λείπουν oι 30. Oι έφηβοι στο Λύκειο, ΓΕΛ και ΕΠΑΛ, πάνε σχολείο για 1-2 ώρες καθημερινά, έτσι για ένα καφεδάκι. Και το έγκλημα είναι πως τα παιδιά συμπεραίνουν πως αυτή είναι η κανονικότητα (αφού συμβαίνει τα τελευταία 20 χρόνια), κατατάσσοντας την εκπαίδευση στις προαιρετικές δραστηριότητες.
Το ίδιο και οι άλλες υπηρεσίες στη Μύκονο, Δήμος, ΔΟΥ, Αστυνομία και ΕΦΚΑ είναι υποστελεχωμένες, ενώ η καθημερινότητά μας βρίσκεται πάνω στην κινούμενη άμμο που ονομάζεται «διαρθρωτικές τομές» και περικοπές δημόσιων δαπανών.
Αλλά είπαμε, δεν έχουμε ανάγκη εμείς.
Στην πραγματικότητα, η Μύκονος νοσεί σε δομές περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Πρόκειται για μια υποβαθμισμένη επαρχία κι ας πιστεύουν – ή τους βολεύει να πιστεύουν – πως δεν έχει ανάγκη. Με κομμένες πλέον τις επιδοτήσεις ΕΣΠΑ και αναπτυξιακού νόμου (ακόμα και για αναβάθμιση), η Μύκονος εισπράττει από τους ΚΑΠ όσα μια πόλη των 10.000 κατοίκων (βάσει απογραφής), κι ας έχει δεκαπλάσιο πληθυσμό (και ανάγκες) το καλοκαίρι.
Από την άλλη, το κράτος προσπαθεί να εισπράξει όσα περισσότερα μπορεί, από ΦΠΑ και φορολογία, από παραλίες, εσχάτως και από την κρουαζιέρα. Μάλιστα, ακόμα κι αν η τοπική κοινωνία ή ο Δήμος βρει οικονομικούς πόρους να βοηθήσει, αυτό δεν προβλέπεται νομοθετικά, καθώς αποτελεί θεσμική αρμοδιότητα του κράτους. Κι αν κάποιος ψελλίσει οτιδήποτε περί διεκδίκησης διοικητικής ή οικονομικής αυτοτέλειας – έστω αποκλειστικά στα ζητήματα της παιδείας και της υγείας – γίνεται γραφικός, αιρετικός ή επαναστάτης.
Να μην ξεχάσουμε δε πως σύμφωνα με επίσημα κρατικά χείλη η Μύκονος δεν είναι πλέον ούτε ασφαλής. Λες και η αρμοδιότητα της επαρκούς αστυνόμευσης δεν είναι του κράτους.
Αποτέλεσμα; Ενώ η Μύκονος παράγει πλούτο με τον τουρισμό, η βάση της κοινωνίας της καρπώνεται ψίχουλα, και την ίδια στιγμή λοιδωρείται και κατασυκοφαντείται από κράτος και κοινή γνώμη.
Το 2024 σηματοδοτεί πολιτικά τη χρονιά μηδενικής ανοχής. Πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας συντονισμένοι με όλους τους φορείς του νησιού για να περάσουμε το μήνυμα με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία, ως ένα σώμα.
Σε τούτο το νησί ζουν κανονικοί άνθρωποι με ανάγκες μάλιστα μεγαλύτερες από άλλους τόπους, κι αυτή η παρεξήγηση, αυτή η καραμέλα περί Μυκόνου επειδή βολεύει κάποιους «θεσμικούς» πρέπει κάποτε να τελειώσει.
Κ.Δ. Κατσούδας,
κανονικός άνθρωπος.
Στην στήλη «Λαλιές» φιλοξενούμε απόψεις και οπτικές ανθρώπων από τα νησιά ή όσων τα αγαπούν από μακριά. Οι απόψεις αυτές είναι προσωπικές και δεν υιοθετούνται απαραίτητα από τις «Βιώσιμες Κυκλάδες». Αν έχετε κάτι να πείτε και θέλετε να συνεισφέρετε το κείμενο σας, γράψτε μας εδώ.
Κεντρική εικόνα: Photo by Feel Greece on Unsplash
